Johan Snijdood (66) woont al bijna zijn hele leven op Schiermonnikoog, en werkt er al net zo lang. Afgelopen april vierde hij zijn vijftigjarig jubileum bij de Spar.
Bent u op het eiland geboren?
Ik ben niet op het eiland geboren, ik ben geboren in Anjum, dat kleine dorpje aan de overkant.
Wanneer bent u op Schiermonnikoog gekomen en waarom?
Ik kwam hier als kind al bij mijn oom en tante – de familie Schut, de oude generatie. Zij hadden kinderen van mijn leeftijd, dus ik was hier geregeld. Toen ik net vijftien was, in 1973, belde mijn oom op: ‘Jongen, we zijn een nieuwe winkel aan het bouwen, kun je even helpen?’ Nou, ik ben er nog. Afgelopen april was ik er vijftig jaar. Heel veel veranderingen meegemaakt, en verbouwingen. Eerst bij Foppe, later Sytze en toen bij Edwin Schut. Toen Brunekreef het zeven jaar geleden overnam mocht ik gelukkig blijven.
Toen ik hier kwam werken kende ik de jeugd al, de jongere generatie van toen, want wij speelden altijd bij de bunker en in de duinen en de bossen. Dus ik zat er al heel snel tussen.
Na mijn diensttijd trof ik Tineke in de Toxbar. Zij is hier geboren en getogen. En dan ga je nooit meer weg natuurlijk. Dat wil ik ook niet, want ik vind het hier zó mooi, echt fantastisch. ’s Zomers, als het lang licht is, gaan we na het werk vaak een broodje eten op de kwelder of op het strand en dan meteen zwemmen. Of we zitten op de fiets.
Onze kinderen zijn echte eilanders, die zijn hier geboren. Ze komen vaak terug, met de kleinkinderen natuurlijk. Als het kon zouden ze hier ook graag willen wonen, maar er is geen werk in hun richting: mijn zoon is architect, mijn dochter logopedist. Na het vmbo reisden zij nog twee jaar op en neer naar Dokkum – ze waren de eerste kinderen die dat deden. We vonden ze nog te jong om in Groningen op kamers te gaan, met hun zestien jaar. Maar toen ze achttien waren werd het een ander verhaal. Toen gingen ze ook echt het huis uit, studeren, en waren wij weer met z’n tweeën. Maar we hebben genoeg hobby’s hoor! Al ben ik al met heel veel dingen gestopt, want het is mooi geweest. Nu de nieuwe generatie. Je bent overal al zo lang bij. Vierendertig jaar bij de papierploeg van vv de Monnik. Drieëntwintig jaar consul van de KNVB voor de Monnik, daar kreeg ik onlangs de gouden speld voor. Ik ben al vijfendertig jaar bij de muziek, vijfentwintig jaar koster geweest in de kerk. Met het Dorpshuis ben ik net gestopt, na zo’n dertig jaar bestuursfuncties. Voor Dorpsbelang heb ik ook een jaar of zeven de geluidsinstallaties gedaan met Koninginnedag, 4-5 mei, Sinterklaas … en met oud en nieuw, op nieuwjaarsmorgen. Ik heb er zelfs nog een zilveren pluim voor gehad.
Op een gegeven moment moet je een keer stoppen, je wordt ouder. Ik ben zesenzestig, dat gaat toch tellen, zeker als je zulke lange dagen maakt als ik. Ik werk van kwart over zeven tot kwart over zes, en thuis zit ik ook nooit stil.
Wat vindt u de mooiste plek op Schiermonnikoog?
Dit zal iedereen zeggen: er zijn zó veel mooie plekjes. Maar het Jacobspad is echt een favoriete plek. Als we fietsen gaan we daar ook altijd even op het bankje zitten, eten en drinken mee, een halfuur of een uur zitten, en dan weer verder.
Welke andere mooie plekken zou u nog eens willen bezoeken?
Buiten Schiermonnikoog? Als het aan mij lag, kwam ik hier nooit meer weg. We gaan één keer per jaar met vakantie, je moet toch eens een andere omgeving hebben. Dan gaan we naar Oostenrijk, Noorwegen, Zweden, of naar de Moezel in Duitsland. Ook prachtig.
Hoe ziet uw ideale vrije dag eruit?
Ik heb eigenlijk altijd wel iets te klussen, dat vind ik het mooiste. En anders met de kinderen en kleinkinderen eropuit. Als ze hier zijn, gaan we het hele weekend op pad. Naar het strand, het klimduin, de vuurtoren, de watertoren … dan gaan we echt over het hele eiland heen. En naar de boerderijen natuurlijk, die jongens moeten naar de koeien en de trekkers. Maar ik kan me ook heerlijk vermaken met een boek buiten. In de rust van mijn achtertuin, niet op drukke terrassen. Ik zit de hele week in de hectiek, maar als ik daar wegfiets en ik rijd door het Willemshof heen, is er al rust.
Wat zou u in ieder geval nog eens in uw leven willen doen?
Met de kinderen en kleinkinderen naar Disneyland Parijs.
Met wie zou u nog eens wat willen drinken?
Met Sylvester Stallone. Ik ben fan van zijn films, die vind ik prachtig. Hoeft hij niet te leven, dan met Wim Kan, of Piet Bambergen! Als je daarmee aan de koffie gaat heb je de hele dag nodig. Of met mijn ouders, als dat nog eens zou kunnen. Die missen we nog elke dag.
Aan wie zou u € 500,- willen geven, en waarom?
Stichting Kabira, die mensen doen zulk mooi werk. Of de KNRM, die hebben het ook hard nodig en we kunnen er niet zonder hier. Die twee draag ik een warm hart toe.
Wat is uw favoriete feest op het eiland?
Het pinksterfeest en klozum moeten blijven, geweldig. Maar mijn favoriet is de ouderwetse Koninginnedag, met de versierde wagens. De optocht, de saamhorigheid. Dat is nu niet meer helaas, de mensen hebben het te druk.
Wat is uw leukste herinnering aan een activiteit van Vereniging Dorpsbelang?
Mijn mooiste herinnering is van 11 juni 1995, vijftig jaar bevrijding op Schiermonnikoog. Oud-piloot Paul van Hessen vloog met een vliegtuig uit de oorlog over de Willemshof en dropte er brood, net als in de oorlog. Dat was een fantastisch moment waar honderden mensen bij waren.
Wat ook elk jaar veel indruk maakt is op 4 mei met ons muziekkorps spelen op het Vredenhof. We spelen dan de volksliederen van alle nationaliteiten die er begraven zijn. En natuurlijk elk jaar het spelen op kerstavond. We gaan dan rond door het dorp en spelen kerstliederen bij mensen die het op dat moment nodig hebben, om ze een hart onder de riem te steken. Dat doet wel wat met je.